നോക്കുകുത്തി

കണ്ണുകളുണ്ട്...കാണുവാനാകില്ല...
കാതുകളുണ്ട്...കേള്‍ക്കുവാനാകില്ല...
മൂക്കുണ്ട്...ശ്വാസനിശ്വാസങ്ങളില്ല...
വായുണ്ട്...ഊണി,ല്ലുരിയാടലില്ല...
കയ്യുണ്ട്,കാലുണ്ട്,ദേഹമുണ്ടസ്സലായ്
പക്ഷെ...!
തടയില്ല,നടയില്ല,കാര്യമില്ലൊട്ടുമേ...

തലയുണ്ടുരുണ്ട തല,അതിലൊന്നുമില്ല...
അതു വെറും കളിമണ്‍കുടമൊന്നുമാത്രം!
വയറുണ്ടു,രുണ്ട വയര്‍,അതിലുമില്ലൊന്നും;
ചകിരിതന്‍ചോറി,ന്നുരുളതന്‍ നിറവയര്‍!
കഴിക്കാനറിയില്ല...കളയാനറിയില്ല...

മനസ്സറി,ഞ്ഞൊന്നും ചെയ്യുവാനറിയില്ല...

പ്രകൃതിയാം മാതാവ് കനിഞ്ഞു നീര്‍-

വീഴ്ത്തിയാ,ലപ്പൊളറിയാതൊരു കുളിയുണ്ട്...

കുളിയൊന്നു തീര്‍ന്നാലോ തോര്‍ത്താതെ-

നനകൊണ്ടനില്പി,ലൊരൊറ്റനില്‍പ്പ്!

തനിയെ തോര്‍ത്തീടുവാനറിയാത്ത കക്ഷിയെ

തോര്‍ത്തിക്കൊടുക്കാന്‍ അവിടാരുമില്ല...

ഉടുതുണിക്കില്ലൊരു മറുതുണി,യവ,നതുകൊ-

ണ്ടീറനുടുത്തുകൊണ്ടാണൊരൊറ്റ നില്‍പ്പ്...

പ്രകൃതിയാം മാതാവ് വെയിലായ്,കാറ്റായ് 

തഴുകി,തലോടിയുണക്കുംവരെ,യവിടെ നില്‍പ്പ്! 

പിന്നെയും മാറില്ല,പുതുവസ്ത്രമണിയില്ല

എന്തി,നൊന്നുപോലും നീങ്ങി നില്‍ക്കയുമില്ല.

ആദ്യം നിര്‍ത്തിയോരിടത്തുതന്നെ

നിത്യവും നില്‍ക്കുവാനാര്‍ക്കാവുമിവിടെ...!

ഇത്തിരിയെങ്കിലും ബോധമുണ്ടെങ്കില്‍

ആരും അനങ്ങാതിരിക്കയില്ലിവിടെ...!

എത്രനേരം നില്‍ക്കുമാ ഒറ്റനില്‍പ്പ്...?

'ആവശ്യം കഴിയുവോള',മെന്നതിന്‍ ഉത്തരം.

അതെ...!

ആ പുതിയ വീടിന്‍റെ പണികള്‍ തീരും വരെ

അങ്ങനെ നില്‍ക്കാനാണതിന്നു യോഗം...

പിന്നെയോ?
അറിയില്ല...

കൌതുകം തന്നെ;ജീവനില്ലെങ്കിലും;

പറയാതെ വയ്യ നിന്‍ സഹനശക്തി...

അറിയുവാനുള്ളോരാകാംക്ഷ മാത്രം-

പറയൂ...

പേരെന്തു നിന്‍, ഹേ സഹനശീലാ?

ഉത്തരം കിട്ടി!
അതിന്‍ പേരത്രേ-

"നോക്കുകുത്തി"